Nieuws Jogging Team
Marathon Berlijn 2009
- Details
- Gepubliceerd: zondag 27 september 2009 22:55
- Geschreven door Ingo Van den Broeck
Eindelijk, het is weer zover. Berlijn verwacht ons. Gebresselasie wordt ook verwacht om het wereldrecord van 2u03m59s te verbeteren. Voor ons ligt de lat iets lager: verbetering van het PR is al meer dan behoorlijk. Ikzelf wil uiteindelijk eens onder de magische grens van 3u30 geraken.
Vrijdagmorgen 18/09. Na een nachtrust als van een schooljongetje dat op schoolreis mag, kom ik samen met mijn vrouw op Zaventem aan, waar Hendrik met vrouw me al staat op te wachten. Hendrik nog zotter dan ik, zegt dat het nu eindelijk zover is.
Een vlotte vlucht en een hoteltransfer met een racende taxichauffeur later, zitten we in ons hotel en gaan we direct ons startnummer afhalen in de oude vlieghaven Tempelhof. Het loop daar natuurlijk vol van die loopgekken, je ziet de spanning op ieders gezicht.
Zaterdagmorgen kunnen we deelnemen aan de “Frühstücklauf”, 6 km door Berlijn vanaf Charlottenburg naar de Olympische piste. Die blauwe looppiste zou op den Osbroek ook nog goed staan. Weeral een keer zwaar kippenvel gekregen op dat majestueuze plein.
De rest van de dag wat sight-seeing gedaan, wat dus eigenlijk niet mag. Redelijk moe ’s avonds gaan eten (opnieuw pasta) en dan bed in.
Zondag: natuurlijk slecht geslapen en dan toch om 5.00 u opgestaan om rond 6.00 u te ontbijten. Je moet dus 3 u voor de marathon gegeten hebben. Met de metro naar de start, dan nog wat tussen struiken gekropen en over hekjes gesprongen om in onze box te geraken, en dan is het uiteindelijk zover: startschot om 9.00 u en 40.000 lopers komen in beweging.
Ik sta op een slechte plaats: ongeveer 100 meter achter de ballon van 4 u. Voordeel is wel dat ik niet te snel kan starten. Ik heb met Jean mijn tijden per kilometer besproken en ik wil deze keer de marathon lopen zoals het hoort, met negatieve split.
Hendrik verlies ik al na 1 minuut uit het oog. Mijn tempo zit goed: elke kilometer exact zoals schema. Op halve marathon op 1u46m15s, exact op schema. Ik drink veel: voor de start had ik al een bidon etixx isotonische drank binnen, om de 7 km een flesje drank uit mijn loopgordel en elke drankpost een beker water. Het is inmiddels al over de 22 °C, maar alles onder controle. Op kilometerpunt 24 staat mijn vrouw met een bidon etixx. Exact op schema.
Op km 25 tempoversnelling naar 4:50/km en maar drinken. Op km 27 plots een pijnscheut in de rechter hamstrings: shit, precies een naald in mijn spier. Ik zal toch niet moeten opgeven? Ik concentreer me op mijn goed been en wonderwel werkt dit; ik kan weer tempo maken vanaf km 30 en de pijn in het rechterbeen is draaglijk. Toch 1,5 minuut verloren, maar vanaf nu elke 5 km versnellen. Het wordt warm: toch al 25°. Ondertussen kom ik Hendrik tegen; die zit er een beetje door, hij heeft pijn aan zijn voeten, maar hij moedigt me aan om door te zetten. Merci Hendrik.
Op km 35 naar tempo 4:45/km, op km 36 mijn vrouw met nog een bidon etixx en zo tot km 40. Daar zie ik dat ik op 3u19m27s zit.
Ik moet dus alles geven om de laatste 2,195 km te doen binnen de 10 minuten. Even denken aan mijn toekomstige kleinkinderen en mijn achterkleinkinderen en al mijn overleden familieleden. Ik pers het laatste beetje koolhydraat uit mijn pijnlijke benen, ik geef nog een duw tegen een tragere Deen die nog in mijn weg loopt en ik vlieg over de finish en druk af op 3u29m58s. Yes, we can! I did it ! Ich habe es geschaft!
Het leven kan toch zo mooi zijn.
Michael