Nieuws Jogging Team

The Jungfrau-marathon

Hoe kom je in godsnaam op het idee om in Zwitserland een marathon te gaan lopen? Nieuwsgierigheid? De drang om je grenzen te verleggen? Een beetje gek zijn? Een gezonde mix van de drie?

Weken getraind in de Blakmeersen in Hekelgem samen met mijn maatje Bjorn.
Heuvel op, heuvel af, elke helling in de omstreken heb ik onder de voeten gehad, kwestie van die bergen te leren bedwingen.

Eindelijk komt de dag van vertrek. Samen met mijn vriendin Carina vertrek ik vrijdagochtend richting Zwitserland. 750 km gereden op ongeveer 10 uur, lekker relax om het uur gestopt voor een korte (koffie-)pauze en om te wisselen van chauffeur.

De trip verloopt uitstekend, maar het is wel in de gietende regen dat we aankomen in Interlaken, de schrik slaat me een beetje om het hart als ik het prachtige decor van mijn volgende marathon aanschouw.
Vlug naar de marathonbeurs want het is ondertussen al 16u. We kijken er naar de filmreportage van vorig jaar. En ik denk bij mezelf: man, man, waar ben ik aan begonnen?

We hebben een hotelletje juist buiten Interlaken geboekt en het valt best mee . Er is een bushalte op 100 meter, de rit naar Interlaken duurt amper 10 minuten.

Ik maak mijn planning voor de marathonochtend: om 7 uur opstaan, ontbijten en de bus op om 7u50. Mijn kleding ligt al klaar van de avond ervoor met mijn nummer al opgespeld.

Het ontbijt valt tegen: cornflakes, brood, kaas, ...geen eieren met spek?!?

Het weer is echter schitterend, de zon komt op tussen de bergen. Het ziet er goed uit. Aan de start verwittigen ze wel dat het boven op de Jungfrau maar 5° is, en de organisatie raadt aan om handschoenen en een sweater bij te houden. Vele lopers starten dan ook met een rugzak om voorbereid te zijn op de koude ginder boven.
Ik niet, koppig als ik ben. Ondanks de verwittigingen van Carina. (Neen, ik doe niet altijd wat ze zegt!)

The Race

Geruststelling: de eerste 26 km zijn te doen: 2 hellingen te vergelijken met de Tervurenlaan.

Help: plots, na een piepklein dorpje, draai je een smaller weggetje in en dan is het uit met de pret. Het merendeel van de lopers begint aan een lange, zware bergwandeling. Ik probeer op de minst hellende stukken te joggen om toch een beetje de schade te beperken. Toch niet vergeten te genieten, want het is ondertussen stralend weer geworden en het is best warm. De handschoenen en sweater waren overbodig, nog goed dat ik geen overbodige bagage meegesleurd heb. Had ik gelijk of had ik gelijk?

In een poging om voor mij te supporteren is Carina via de rijweg naar enkele dorpjes gelopen waar we door komen. Zo heeft ze ook haar training gehad voor de dag.

Mijn 21 km haalde ik op 1u59, 30 km op 3u10 en 38 km geklokt op 4u18. Nog 50 minuten gedaan over die laatste 4 km, waarvan 2 km lopen over een smalle richel waar het bijna onmogelijk is om, als je dan nog krachten zou hebben, nog iemand voorbij te steken.

Als je dan uiteindelijk boven bent, wacht daar de beloning, er wordt lekkere Zwitserse chocolade uitgedeeld vooraleer je de laatste meters steil naar beneden aanvangt. Naar beneden heb ik nog es alles gegeven om nog enkele plaatsen te winnen. Een Zwitserse schone met een prachtige glimlach hangt mij de medaille om.

Maar waar is hier de plaatselijke MC DONALDS? Daar wil ik zo vlug mogelijk naartoe, maar dat zal niet voor direct zijn. Een tjokvolle trein brengt ons eerst terug naar Interlaken. Dan pas kan ik mij tegoed doen.

De Jungfrau marathon: zeker een aanrader voor avontuurlijke marathonlopers. Nummer 25 is achter de rug ... Next please?

Barcelona, ¿estás lista? ¡Es que el año que viene te toca a ti!

Hartelijk dank aan vriendin Carina voor de steun en gezelschap en loopmaatje Björn voor steile trainingslopen en het uitzoeken van lokale hellingen in onze eigen buurt.

Schellekens Patrick

» Webalbum Jungfrau Marathon '09