Nieuws Jogging Team

Foulées Hivernales: Watermaal-Bosvoorde - 8 december 2013

Een 8-tal overlevenden van de vorige maand gelopen Rursee Natuurloop waagden zich deze keer aan een “lichtglooiend” parcours. De andere deelnemers bevonden zich waarschijnlijk nog in comateuze toestand of hingen aan infuus of baxter om er terug bovenop te komen van die helse survival op 3 november.

Watermaal-Bosvoorde telt een 24.000 inwoners, maar op een dag als deze komen daar 1.000 lopers bij en ongeveer evenveel supporters, zodat de organisatie zijn handen vol heeft met dergelijke tijdelijke bevolkingsexplosie.

Maar eerst enige korte maar ernstige aardrijkskundige duiding (uit Wikipedia):

Het Zoniënwoud (Frans: Forêt de Soignes) is een groot bos centraal in België, ten zuidoosten van de hoofdstad Brussel. Het is meer dan 4000 hectare groot. Het geheel wordt beheerd door zowel Vlaanderen (56%), het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (38%) als het Waals gewest (6%).

Het Zoniënwoud ligt op het grondgebied van de Vlaamse gemeenten Sint-Genesius-Rode, Hoeilaart, Overijse en Tervuren, de Brusselse gemeenten Ukkel, Watermaal-Bosvoorde, Oudergem en Sint-Pieters-Woluwe en de Waalse gemeenten Terhulpen en Waterloo.

De gecombineerde naam “Watermaal – Bosvoorde” zelf van deze groene randgemeente van Brussel, vind ik persoonlijk één van de meest evenwichtig opgebouwde namen: het 1ste deel =  3 x a en 1 x o en het 2de deel = 3 x o en 1 x e …
Een wiskundeknobbel zou het niet origineler kunnen bedenken.

Ook qua welklinkendheid kan die naam met glans concurreren en de vergelijking doorstaan met o.a. namen zoals Tweebuffels-meteenskoot-morsdood-fontein (een nog niet ontdekt jagersdorpje in Zuid-Afrika) of Кораблестроителей met op nr.14 gelegen hotel Прибалтийская (26 verdieping tellend 5-sterren hotel in St Peterburg, echter minstens zeker 2 sterren waard sinds er nu ook een lift werd geïnstalleerd die je feilloos naar het 28ste verdiep brengt, vanwaar je een uitmuntend zicht hebt op de Finse Golf, tenminste als jouw kamer langs die kant ligt en als de ramen gepoetst zijn) of zelfs met plaatsnamen nog verder van huis als daar zijn Bachte-Maria-Leerne of al helemaal aan de andere kant van het noordelijk halfrond Sint-Job-in ’t Goor.

Terug naar de (h)orde van de dag: na de overlevingstocht die we mochten meemaken aan de oevers van de Rursee zou dit zonder twijfel een makkie worden: een lichtglooiende bosloop hadden we ons dit keer laten op de mouw spelden.

Nog voor de wedstrijd zelf aanving, begon het al snel door te dringen dat we in anderstalig België vertoefden. We werden verwelkomd door de perfect ééntalige organisatie. Maar kom, we moeten solidair en tolerant blijven, want zeg nu zelf: “Zij bepalen en wij betalen” is toch een eerlijke taakverdeling in ons kleine landje.
Nadien, toen we in ons eigen taaltje begonnen te antwoorden werden we toch wel vriendelijk verder geholpen in het Nederlands.

Wel maakte er bij het inlopen een overijverige, maar attente steward er mij attent op met iets in de zin van: “Lopen bos het door straks moeten jullie joggers !”.
Begripvol zoals steeds , antwoordde ik in mijn allerbeste Brussels:
Pas nécessaire de manger votre armoire, tout vient moustache“ maar ofschoon ik bedoelde:
Niet nodig uw kas op te fretten, alles komt snor” had ik toch het lichte vermoeden dat die brave man er niet al te veel van snapte en spoedde ik mij dus vierklauwens terug naar de startlinie alwaar de andere Alvanezen aanstalten maakten om hun strategische posities stilaan in te nemen.

Bij de start dan hing er wel enige latente vorm van chaos in de herfstlucht: zo een 1.000 lopers ’t bos in jagen bleek geen sinecure: een kluwen van jewelste van stampen en duwen (voor de mensen van Lede beter gekend als “Stampen en Dagen”), een slalommen en versnellen en vertragen dat toch enkele 100 meters aanhield.

Kilometer 1 en 2 bleek zich inderdaad redelijk hellend aan te bieden, geen nood, we hadden 12 km tijd om ons passend tempootje te kiezen, na elke helling volgt onherroepelijk een afdaling, hoewel die eerste recup-periode toch lang uitbleef naar mijn gevoelen.

Het was daarenboven fantastisch loopweer: 8 graden en quasi géén wind, echt ideaal.

En dan gebeurde het onvermijdelijke: daar stond hij dan bij de bevoorrading op km 6: meneer de lokale burgemeester van Watermaal-Bosboorde. Met loensende blik probeerde hij de lopers te verleiden met een bekertje water. Hij gaf eerder de indruk dat hij zopas van zijn partijbestuur opdracht gekregen had om aan zijn "Gouden Parachute" te verzaken, zo een tristesse in de ogen.

Ik dacht eerst nog van in de verte: is dat nu waarempel een levende imitatie van de Lijkwade van Turijn? Of toch een Pict die abuiselijk de Muur van Keizer Hadrianus overgesukkeld is? Maar neen hoor: het was hem, meneer den burgemeester, druk gesticulerend met bekertjes water, maar veel succes had hij niet, immers:

1ste in deze vroege wedstrijdfase hadden de meesten absoluut nog gene dorst en daarbij, je moet maar voldoende op voorhand drinken: 12.5 km is toch niet onoverkomelijk.

2de vervolgens die bekertjes zomaar weggooien in den bos, zonde, stel u voor dat de wilde dieren daarvan eten!

3de 

4de “Never accept anything from a politician…never !”, want voor je goed en wel tot “1” kan tellen, zit hij met zijn andere hand in uw zakken op zoek naar uw portefeuille of iets anders dat onze staatsschuld zou moeten doen slinken!

Dus: doorlopen en niks aannemen!

3de ben ik vergeten, zal me straks wel te binnen schieten.

Zoals bij aanvang van dit verslag verschillende keren nog niet vermeld lag de bodem er zeer goed beloopbaar bij: wel sporadisch voorzichtig de bochten aansnijden want regen en wind hadden de laatste bladeren van de bomen doen vallen.

Rond km 9 stonden we oog in hoog met een nijdig klimmetje van een 50-tal meter:
een “dooddoenertje” zoals plastisch omschreven werd na de wedstrijd: de herinnering aan het Rursee evenement was terug angstaanjagend opgedoemd...

Ach ja... het 3de van hierboven: we liepen zoo snel op dat moment, dat we gewoonweg vergaten om te drinken, vandaar dat ik zopas het 3de vergeten was, zoo snel ging het er aan toe dat alles vergeten werd, zelfs puntje 3de.

Unanimiteit onder onze lopers: zééér tevreden over parcours, weer, omgeving, tijd en kleedkamer, douche en kantine: het mag eens vernoemd worden over onze Brusseleirs.

Ik vermoed dat er bij Alva zijn, die volgend jaar zullen terugkomen naar Watermaal-Bosvoorde.

En last but not least, een niet te onderschatten voordeel bij deze Bosloop is ontegensprekelijk: indien je darmkrampen voelt opkomen met een onweerstaanbare neerwaartse druk, kan je naar keuze ongezien achter menig beschikbare boom of struik de flora van Watermaal en/of Bosvoorde van dichtbij bewonderen.

» Uitslagen Foulées Hivernales 2013