Details

Gepubliceerd: zaterdag 06 juni 2009 21:45

Geschreven door Ingo Van den Broeck

De trainingssessies waren prima verteerd, voldoende rust in acht genomen, motivatie opperbest, wat kon er dus nog mislopen met een targettime van 1.38 u?
Enkel de te hoge glucosewaarde van 288 kon voor pretbederf zorgen. Het insulinepompje voor 100% laten doorwerken zou wel voor soelaas zorgen. Bleek een goeie gok met 156 na de wedstrijd.

Enkele collega-joggers met min of meer dezelfde capaciteiten waren eveneens zinnens die 20 km ook tussen de 1.35 u en 1.40 u af te malen. Hooggewaardeerd gezelschap gewaarborgd dus.

Het zag er naar uit dat er wel ergens een busje met een 3 of 4 tal ALVA fanaten zou kunnen gevormd worden.
Tamelijk rustig gestart, waarvoor dank aan Ronny, die geen ketting nodig had om mij de eerste 5 km in toom te houden. Alles verliep vlot, nog wat energie om zelfs grapjes te maken onderweg en voldoende gedronken.

Patrick en Pascal in het nabije gezelschap overtuigde ons ervan dat we redelijk bezig waren. Enkel in een ballon hadden we ons enigszins vergist: het was er een van de NATO en niet die van target 1.30 u dewelke we na een tempoversnelling nog inhaalden.
Na een 7-tal km begon echter de ellende. "Ga maar" mompelde ik nog tegen Ronny, met Patrick die hem als een schaduw volgde, Michael was toen al gaan vliegen. Karine met de grote foulé moest ik ook het nakijken geven, Pascal perste er een sprintje uit om haar in het vizier te houden. Dit waren reeds de eerste alarmsymptomen die het onheilsspellend vervolg zouden inluiden.
Deze ALVA'er die bleef zo goed als ter plaatse strompelen. Een bemoedigend schouderklopje van Tijl rond km 9 kon mij geenszins oppeppen om toch ietwat te versnellen.

Wat er zich vervolgens afspeelde vanaf kilometer 15 durf of kan ik amper te beschrijven: 3 of 4 keer stappen, aan de kant geparkeerd met krampen, voor geen meter ging het nog.

Geen macht in de benen, futloos, geen tempo, niets, nul, nihil, rien.
Met honderden staken ze mij voorbij, als enige troost nog enkele sukkelaars die er even erg aan toe bleken als ikzelf.

Met nog een 150 meter te gaan en een blik op mijn uurwerk merk ik dat 1.45 u er alsnog inzit mits iets dat op een eindspurt lijkt.
Uiteindelijk stond 1:44:57 op de chrono. Eén zekerheid: volgend jaar zonder twijfel beter.

Jozef

» Uitslag (PDF | 71KB)
» Webalbum